Zo snel mogelijk na het zien van de verdachte situatie. Zo heeft u een maximum aan details nog fris in het geheugen, maar kunt u ook snel handelen als een kind in gevaar is. Als de politie enkele maanden later een melding krijgt van een zorgwekkende situatie, zal het verzamelen van bewijsmateriaal namelijk uiterst moeilijk zijn.

Volg je intuitie. Wees voorzichtig om 1) zeker te zijn van wat je hebt gehoord/gezien en 2) zeker te zijn dat er een daad is gepleegd. Je zit bijvoorbeeld in een restaurant en hoort een groep mensen praten over het feit dat ze al een minderjarig meisje hebben betaald om seks te hebben:

1) Als u niet zeker weet of u dit hebt gehoord, zorg er dan voor dat u niet het risico loopt om te rapporteren op basis van zeer onbetrouwbare informatie. Als een vriend bevestigt dat u hetzelfde hebt gehoord, bevindt u zich zeker in een betrouwbaardere situatie, waarin melding de voorkeur krijgt. 

2) Aan de andere kant, als je zeker bent van wat je hebt gehoord, maar niet zeker weet dat de daad daadwerkelijk is gepleegd, meld het dan toch. Het is aan de politie om te controleren of de daad daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.

Als uw getuigenis vals blijkt te zijn, maar alleen bedoeld was om een kind te beschermen, en er geen kwade bedoelingen van uw kant waren, zult u niet worden onderworpen aan sancties. Wees echter voorzichtig, valse getuigenissen, d.w.z. getuigenissen die opzettelijk zijn opgesteld of gebaseerd zijn op verdraaide of verzonnen feiten, worden door de Belgische wet streng bestraft.

Het kan nog steeds relevant zijn. Het immers belangrijk om niet te aarzelen om elke situatie te melden die potentieel crimineel van aard is, d.w.z. die verband houdt met een handeling die in België verboden en/of strafbaar is. 

Je zit bijvoorbeeld in een restaurant en hoort een groep mensen praten over het feit dat ze al een minderjarig meisje hebben betaald om seks te hebben – zelfs als je de identiteit van de mensen niet kent, is dit een discussie over een verwerpelijke daad.

Hoewel de informatie voor u misschien onvoldoende of onvolledig lijkt, kan het voor de politie nuttig zijn om een zaak te openen. Als er een aangifte is die vergelijkbaar is met de uwe (zelfde soort profiel) of als er aanvullende informatie komt met een andere aangifte, kan de politie de informatie mogelijks kruisen. Als bijvoorbeeld meerdere waarschuwingen betrekking hebben op hetzelfde hotel of dezelfde stad, worden de lokale autoriteiten op de hoogte gebracht en kunnen zij dienovereenkomstig handelen. Omdat ECPAT een internationaal netwerk is, kunnen we ook collega’s in het betreffende land informeren dat er op een bepaalde locatie potentiële situaties van seksueel misbruik aan ons zijn gemeld.

Hier zijn een paar voorbeelden, maar volg vooral je instinct! 

– Een volwassene raakt een kind ongepast aan bij het zwembad, op het strand, in een restaurant, bar of nachtclub.

– Een volwassene isoleert zich met een kind in een hotelkamer of (privé)appartement.

– Een kind danst (halfnaakt) voor mensen.

– Een persoon biedt seksuele activiteiten aan met een kind of een jongere.

– Iemand zoekt seksuele diensten van kinderen of jongeren.

– Een hotel of organisatie tolereert seksueel misbruik van kinderen binnen haar structuur of via een onderaannemer.

– Een volwassene vertelt over zijn of haar seksuele ervaring met een kind.

– Een volwassene maakt verschillende foto’s van kinderen, bijvoorbeeld op het strand of in het zwembad.

– Een volwassene toont seksuele beelden aan een kind van een kind dat heel uitdagend gekleed is, niet geschikt voor zijn leeftijd.

De lijst is niet volledig!

Want getuigen zijn vaak de enige mensen die in het buitenland melding kunnen doen van seksueel misbruik van kinderen. In feite zullen slachtoffers zelden een klacht indienen om een aantal redenen (angst voor represailles, geen vertrouwen in de politie, de wens om geld te verdienen om hun familie te helpen, enz.). De wet laat toe om in België personen gevonden op het Belgisch grondgebied te vervolgen die men verdenkt van het plegen van seksueel misbruik van kinderen in het buitenland. Indien er geen meldingen zijn, zullen er jammer genoeg geen vervolgingen zijn en kunnen de verdachten ongestraft hun misdaden verderzetten. 

Nee, een kind is een persoon onder de leeftijd van 18 jaar, zoals gedefinieerd in het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind.

Het belangrijkste kenmerk van het concept van seksuele uitbuiting van kinderen is de onderliggende notie van compensatie (geld, geschenken, voedsel, beloften op een betere toekomst…). Deze vergoeding wordt gegeven aan het kind of aan tussenpersonen. De seksuele uitbuiting van kinderen kan verschillende vormen aannemen (prostitutie, pornografie, handel, materiaal dat het seksueel misbruik van kinderen voorstelt). Dit reduceert kinderen tot de status van seksuele goederen en voorwerpen.

België beschikt over een wetgevend arsenaal om de verschillende vormen van seksuele uitbuiting van kinderen te vervolgen en te bestraffen, zoals aankoop (art. 379, 380 e.v. van het Belgisch Strafwetboek), online seksuele predatie (art. 377 quater, art. 433 bis), productie/distributie van kinderpornografie (art. 383 bis) en mensenhandel (art. 433 quinquies). Het veroordeelt ook praktijken die kunnen leiden tot seksuele uitbuiting van kinderen, zoals genitale verminking (artikel 409), onfatsoenlijke mishandeling (artikel 372) en verkrachting (artikel 375).

Voor meer informatie over semantiek, zie de Gids voor Terminologie.

Er is geen standaardprofiel van misbruikers. De misbruikers kunnen van elk geslacht, leeftijd of seksuele geaardheid zijn, beroep, economische achtergrond, burgerlijke staat, enz. Het zijn niet alleen toeristen, maar alle soorten reizigers (zakenmensen/vrouwen, expats, humanitair personeel, etc.).

De overgrote meerderheid van de misbruikers zijn geen pedofielen. In feite worden de meeste misbruikers alleen maar misbruikers omdat de omstandigheden zich ertoe lenen, niet omdat ze het van tevoren hadden gepland.

Het is des te belangrijker om de ogen niet te sluiten, want het zijn vaak mensen die niet zouden hebben gehandeld als ze niet hadden geprofiteerd van een sterk gevoel van straffeloosheid, een verlangen naar een “exotische” ervaring, gemakkelijke toegang tot kinderen/adolescenten, cultureel relativisme (“het wordt aangemoedigd in hun cultuur”).

Elk kind, zowel meisje als jongen, is kwetsbaar voor seksuele uitbuiting. Sommige factoren verhogen deze kwetsbaarheid, zoals: armoede, oorlogen en natuurrampen, etniciteit, maatschappelijke acceptatie, schadelijke tradities en gebruiken, huiselijk geweld, nieuwe technologieën, de consumptiemaatschappij, ontoereikende wetten en corruptie… Straatkinderen, weeskinderen, aids-slachtoffers, migranten, gehandicapten, zijn ook bijzonder kwetsbare kinderen.

Alle landen! Zelfs als zijn er “hotspots”, blijft geen enkel land gespaard van de seksuele uitbuiting van kinderen. Oost- en Zuid-Europa worden nieuwe bestemmingen voor de seksuele uitbuiting van kinderen.